Accordeon
Muziek voor accordeon wordt veelal geschreven met een enkele balk met daarbij akkoordsymbolen.
Registers
Veel accordeons en zeker de grotere hebben meerdere zogeheten 'registers', knoppen die gewoonlijk vlak boven het klavier kiezen hoe de accordeon gaat klinken. De mogelijkheden worden bepaald door het aantal 'koren' in een accordeon. Een 1-korige accordeon heeft 1 tongenset en daarmee geen mogelijkheden voor instellen van de klank. Een twee-korige acoordeon heeft twee tongensets en daarmee drie mogelijkheden: de afzonderlijke tongensets, en de combinatie van beide. De meest voorkomende accordeon is doorgaans 3-korig: twee 8-voets tongensets waarvan 1 set een paar Hz te hoog voor een zwevend geluid en een 16-voets set (een octaaf lager), met meestal 5 registers: 8', 16', 8'+8', 8'+16' en 8'+8'+16'
Een toets van de melodiekant van een accordeon zal 1 of meerdere 'tongen' in beweging zetten. De grootte van de tong bepaalt de toonhoogte. De benaming van de registers wordt net als bij een kerkorgel (een accordeon wordt soms ook buikorgel genoemd) aangeduid in voeten, bij een orgel een maat voor de lengte van de orgelpijpen. De grotere accordeons (120 basser) zijn veelal voorzien van minstens een 4-voet, twee (of soms drie) 8 voet, en een 16 voet register. De dubbele (of drievoudige bij musette accordeons) 8 voet registers zijn doorgaans niet niet gelijk gestemd waardoor een zweving ontstaat.
Om aan te geven welk register gebruikt moet worden, gebruik je de onderstaande symbolen:
De eerste drie symbolen staan respectievelijk voor 4-voet (hoogste), 8-voet en 16-voet (laagste) register. De overige voor combinatie van 4, 8 en 16 voet tongenblokken.